رتبه‌بندی پایداری محیط زیست در استان‌های منتخب ایران: مقایسه روش AHP و TOPSIS

آرمن، سید عزیز و روح‌الله زارع. (1388). مصرف انرژی در بخش‌های مختلف و ارتباط آن با رشد اقتصادی در ایران: تحلیل علیت بر اساس روش تودا و یاماموتو، فصلنامه مطالعات اقتصاد انرژی، سال ششم، 21: 67-92.## اصغرپور، محمد جواد. (1393). تصمیم‌گیری چند معیاره، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ دوازدهم. ##بریمانی، فرامرز و صادق اصغری لفمجانی. (1389). تعیین شدت ناپایداری زیست‌محیطی سکونت‌گاه‌های روستایی سیستان با استفاده از مدل ارزیابی چند معیاری، جغرافیا و توسعه، 19: 127-144. ##ترازنامه انرژی سال‌های 1385 و 1390، معاونت امور برق و انرژی، دفتر برنامه‌ریزی کلان برق و انرژی. ##حسین‌زاده، سید رضا، رضا خسروی بیگی، مصطفی ایستگلدی و رضا شمس‌الدینی. (1390). ارزیابی پایداری زیست‌محیطی در نواحی شهری با استفاده از فن تصمیم‌گیری چند معیاره تخصیص خطی (مطالعه موردی: شهر بندر ترکمن)، چشم‌انداز جغرافیایی (مطالعات انسانی)، سال ششم، 16: 31-51. ##قدسی‌پور، سید حسن. (1392). فرآیند تحلیل سلسله مراتبی AHP، انتشارات دانشگاه صنعتی امیر کبیر، چاپ یازدهم، تابستان. ##مرکز آمار ایران. (1390). گزیده نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال. ##مرکز آمار ایران، درگاه ملی آمار: سالنامه آماری استان‌ها :www. amar.org.ir. ##ملکی، سعید، رضا احمدی، سجاد منفرد و محمد معتوگی. (1393). بررسی پایداری توسعه زیست‌محیطی با استفاده از آزمون‌های آماری در شهرستان‌های استان مرزی خوزستان، فصلنامه اطلاعات جغرافیایی، 23(90): 61-72. ##مؤمنی، منصور. (1392). مباحث نوین تحقیق در عملیات، چاپ پنجم، بهار. ##

Adams, W.M. (2008). Green Development: Environment and Sustainability in a Developing World. Routledge, 3^rd edition, London. ##Alam, Sh., A. Fatima & M. S. Butt. (2007). Sustainable Development in Pakistan in the context of Energy Consumption Demand and Environmental Degradation. Journal of Asian Economics, 18: 825-837. ##Dinda, S. (2004). Environmental Kuznets Curve Hypothesis: A Survey. Ecological Economics, 49: 431-455. ##Jolly, C.L. (1994). Four Theories of Population Change and the Environment. Journal of Interdisciplinary Studies, 16(1): 61-90. ##Kara, Y. & A. Çiğdem Köne. (2012) The Analytic Hierarchy Process (AHP) Approach for Assessment of Regional Environmental Sustainability. Berlin Conference on Human Dimension of Global Environmental Change on Evidence for Sustainable Development. ##Lui, Y.D. He., S Buchanan & J. Liu. (2009). Ecological Footprint Dynamic of Yunnan China. Journal of Mountain Science, 6(3): 286-292. ##Mori, K. & A. Christodulou. (2011). Review of Sustainability Indices and Indicators: Towards a New City Sustainability Index (CSI). Journal of Environmental Impact Assessment Review, 1-13. ##Saynajoki, E.S., V. Inkeri, J. Heinonen & S. Junnila. (2014). How Central Business District Developments Facilitate Environmental Sustainability- A Multiple Case Study in Finland. Cities, 41: 101-113. ##Yu, Y. & Z. Wen. (2010). Evaluating China’s Urban Environmental Sustainability with Data Envelopment Analysis. Ecological Economics, 69: 1748-1755. ##Zhou, W., R. Wang & K. Zhang. (2006). Beijing Environmental Sustaiable Development from 1983 to 2003. International Journal of Sustainable Development and Word Ecology, 13(3): 199-210. ##